Gevecht in sneeuw en ijs

Voor de opname van haar eerste film met Arnold Fanck leerde Leni Riefenstahl bergbeklimmen en skiën, maar de opnames verliepen daarna niet zonder ongemakken. Eerst brak ze tijdens het skiën haar voetbeentje, waardoor de opnames vier weken moesten worden uitgesteld en later explodeerde een van de filmlampen in haar gezicht waardoor een kant van haar gezicht verbrandde. Maar de film werd een groot financieel succes. Hoewel haar acteren volgens critici te wensen overliet, werd Leni Riefenstahl door het publiek op handen gedragen (16). Ze werd daarom ook voor de volgende films van Fanck gecontracteerd. In totaal maakte ze nog vijf films met hem: Der Grosse Sprung (1927), Die Weisse Hölle vom Piz Palü (1929), Stürme über dem Montblanc (1930), Der weiße Rausch(1931) en SOS-Eisberg (1933). Deze laatste film speelde niet in de bergen, maar op Groenland en kwam onder zeer moeilijke omstandigheden tot stand.

Toen SOS-Eisberg uitkwam had Leni Riefenstahl haar imago als het onschuldige meisje gevestigd. Ze stond voor idealisme, schoonheid, het pure leven van de eenvoudige bergbewoners die vreemd waren aan hebzucht en zonde (17).

Als Diotima inDer Heilige Berg (1926)

v.l.n.r.: Als Gita in Der Grosse Sprung (1927) en als Hella in SOS-Eisberg (1933).

Links Der Grosse Sprung (1927) en rechts Die Weisse Hölle vom Piz Palü

Tijdens de opnamen van deze bergfilms groeide haar interesse voor het maken van films. Ze wilde zowel technisch als artistiek alles leren van Arnold Fanck over het maken van films (18).

Das Blaue Licht

In 1932 wist ze het plan om een eigen film te maken te realiseren. Ze gaf twee redenen voor het feit dat ze zelf de regie deed. In de eerste plaats wilde ze eens een andere rol spelen dan bij Arnold Fanck, waar de bergen altijd de hoofdrol speelden. In de tweede plaats was er geen geld voor een regisseur, zodat ze de regie zelf moest doen (19). Samen met de communistische toneelschrijver Béla Belázs schreef ze het script voor Das Blaue Licht (20). Béla Balázs was een van oorsprong Hongaarse toneelschrijver die voor de Tweede Wereldoorlog een internationale bekendheid was. Hij was professor geweest in de filmesthetica in Moskou, Boudapest, Praag en Warchau. Béla Balázs, Carl Mayer, scriptschrijver van Das Cabinett des Dr. Caligari, Arnold Fanck en een groot deel van diens filmploeg hielpen Leni Riefenstahl bij het filmen.

Georg Lukács en Béla Balázs (rechts).

Het script was gebaseerd op een legende uit de Dolomieten. Volgens de legende is er elke keer bij volle maan een stralend blauw licht te zien op de Monte Cristallo. Alleen Junta, een bergmeisje en verschoppelinge - gespeeld door Leni Riefenstahl - kan bij het mysterieuze blauwe licht komen. Andere dorpelingen die dat proberen verongelukken. Op een dag komt er een vreemdeling in het dorp, Vigo, die verliefd wordt op Junta. Hij weet haar te volgen en ontdekt dat het blauwe licht afkomstig is van bergkristallen, die het volle maanlicht weerspiegelen. Hij vertelt de dorpelingen van de kristallen in de hoop dat Junta verlost zal worden van de vervolgingen door de dorpelingen, die haar als heks zien. De dorpelingen roven, gedreven door hebzucht, de grot leeg, waarna Junta zich van de berg stort omdat ze denkt dat Vigo haar verraden heeft. Op 24 maart 1932 kwam Das Blaue Licht in de bioscopen. Hoewel de film in Duitsland niet succesvol was, ontving Leni Riefenstahl op het filmfestival van Venetië een gouden medaille voor de film. De film had ook veel succes in Engeland, Frankrijk en later in de V.S.(21)

Das Blaue Licht (1932)

Fragmenten uit Der heilige Berg.

Fragmenten uit Die Weisse Hölle vom Piz Palü.

Fragmenten uit Das Blaue Licht.